Gordioss - Son İstasyon Lyrics

Vagonlar bomboş 2012 sonları
Bitmek bilmez yokuşun başında bıraktım elvedayı
Sorulmadı bize nasıl olacağı zaman geçerdi bi şekil
Hatta göze alırdık abimle donmayı
Zaten yetişmişiz son trene kılpayı lan
Son nefesime kadar çektim başkasından kalma hırkayı
Buna rağmen istemedik uzun yokuşta durmayı
Ve anadilimiz olan öfkeyi kusmayı
Söyle hangi yolun sonu bize çıkar
Hangi yolun sonunda kapıyı annem açar
Hangi merdivende ağlarız hangi manzarada
Kusura bakmayın
bu sefer yazdıklarımı bulamayacağınız yerlere kaldıramam
Ve kandıramam kendimi
Ben büyüyemedim
İşte tanımladım size en büyük derdimi
Gariptir ki bi sevgiyi tutamadı
Bu enkazı kucaklayan buz tutmuş ellerim
Öyle akşamüstü sohbetleri yok
Hatta eksik içilen tüm çayların tadı da
Ne ağrılar atlattık gece vakti
Hatta tonlarca gözyaşı tanıdım hayallerimi öldürürken girdi kanıma
Sana da merhaba yastığın soğuk tarafı
Fakat hiç sesin çıkmazdı neden sükutun kanatır
Parçalanır taşküre yanıma düşer yarım kalanlar
Ancak ikinci çizikte tepki verir kalın damarlar
Bugün son parayla alınmış tüm sigaralara komşuyum
Bir iki dakika müsaade et sessizliğimi konuşayım
Bana hiç için nasıl diyen olmamıştı
Belki de bir çocuğun hayallerinin yok oluşuyum
2019 dan mektup hiç olmamış gibi
Onca zaman sonra neden gitmişim geri
Şimdi söyle bana sabahın beşinde yazıyorum
Böyle bi şarkı yapar mıydı metropol ıslığına boğulmamış biri
Benim eksik çekilmiş aile fotoğraflarım
Senin sevgini tamamlayamaz
Biz hangi manzaraya kitlenirsek
Orada yok oluruz
O yüzden kalem kağıt canımı yakar
Zaten yazmamak ölüm gibi ha yazmak da öyle
Tüm ihtimallerin ucu boka çıkıyorken
Cesaretin varsa
Bana yıllardır üstü kapatılmış gerçekleri söyle

Vagonlar bomboş 2012 sonları
Bitmek bilmez yokuşun başında bıraktım elvedayı
Sorulmadı bize nasıl olacağı zaman geçerdi bi şekil
Hatta göze alırdık abimle donmayı
Zaten yetişmişiz son trene kılpayı lan
Son nefesime kadar çektim başkasından kalma hırkayı
Buna rağmen istemedik uzun yokuşta durmayı
Ve anadilimiz olan öfkeyi kusmayı
Söyle hangi yolun sonu bize çıkar
Hangi yolun sonunda kapıyı annem açar
Hangi merdivende ağlarız hangi manzarada
Kusura bakmayın
bu sefer yazdıklarımı bulamayacağınız yerlere kaldıramam
Ve kandıramam kendimi
Ben büyüyemedim
İşte tanımladım size en büyük derdimi
Gariptir ki bi sevgiyi tutamadı
Bu enkazı kucaklayan buz tutmuş ellerim
Öyle akşamüstü sohbetleri yok
Hatta eksik içilen tüm çayların tadı da
Ne ağrılar atlattık gece vakti
Hatta tonlarca gözyaşı tanıdım hayallerimi öldürürken girdi kanıma
Sana da merhaba yastığın soğuk tarafı
Fakat hiç sesin çıkmazdı neden sükutun kanatır
Parçalanır taşküre yanıma düşer yarım kalanlar
Ancak ikinci çizikte tepki verir kalın damarlar
Bugün son parayla alınmış tüm sigaralara komşuyum
Bir iki dakika müsaade et sessizliğimi konuşayım
Bana hiç için nasıl diyen olmamıştı
Belki de bir çocuğun hayallerinin yok oluşuyum
2019 dan mektup hiç olmamış gibi
Onca zaman sonra neden gitmişim geri
Şimdi söyle bana sabahın beşinde yazıyorum
Böyle bi şarkı yapar mıydı metropol ıslığına boğulmamış biri
Benim eksik çekilmiş aile fotoğraflarım
Senin sevgini tamamlayamaz
Biz hangi manzaraya kitlenirsek
Orada yok oluruz
O yüzden kalem kağıt canımı yakar
Zaten yazmamak ölüm gibi ha yazmak da öyle
Tüm ihtimallerin ucu boka çıkıyorken
Cesaretin varsa
Bana yıllardır üstü kapatılmış gerçekleri söyle