Gordioss, Jammah - Kalabalık İlkeldir Lyrics

Kalabalık ilkeldir
Vicdanını yara sanır insan
Kalabalık ilkel, yalnızlığı yara gibi sar göğsüme
Kaybolurum bu ışıkta ben
Bi siyah mendil ilikle soluma
Kalabalık ışık hüzmesi gibi
Bi siyah mendil ilikle giderken tam göğsüme
Zihnimin içinde misafir gibiyim, israf oluyo hayallerim
Ama beni ben yapan her şeyden uzaklaştım
Kalabalık adamdan sayar beni
Yara bere içinde yürüdüm onca yolu, yoruldum
Kan ter içinde vardım
Yinede gelişimin emeli soruldu
Herkes her şeyden eksik biraz
Sen de bende yer edemedin zaten
Renkler hepten gereksizleşirse, dertler elzem gelirmiş
Yolun sonunda olmaktan korkmadım ki hiç
Zaten yolun sonu tüm kayboluşları tek tek ezberlemekmiş
Uyan
Pencereni aç
Derin bi nefes al
Bi nefes kurtuluşa bi çözüm olabilir elbet
Canını sıkmamakta öyle
Sıkma canını
Belki de o pencereden atlamakta çare
Kırıldı hevesim bir yağmur sonrası ama yine de dimdik durdum
Bu şehir de saklanırken yoruldum doğrusu yeni bi kimlik buldum
Çalmadı telefon tam 3 defa
Kılı kırk yarardım konuşmasak
Keşke konuşmasam
Sessiz konuşmasam
Gece ölmeyecek gibi odamda doğdu
Tam 13 yıl oldu
Bana sormayacaklardı zaten
Sormadılar tam anlattıkları gibi oldu
Bir bavulla tren'de olanlar oldu
Velhasıl kimse duymadı sessizce konuştum
Artık bu duygularımın etrafında da dolanmaz oldum
Dağıldık en sağlam yerimizden
Üstelik bu mecazi değil
Cefası neyse de cezası bu değil
Aynada gördüklerim de
Bunu da geçtim
Şimdi ellerinle çığlıklar çizip
Sessiz konuşuyorsun sana nasıl tevazu edeyim
Sorumlulukların onurlu kıldıkları bi hayat yok
Günlüğümde
Yorulmuş kalbin gururlu kaldığı bi zaman yok
Öldüğünde
Biz en uzağı betimlerken o çok sevdiğimiz evimizi bile geçerdik
Ama maalesef bir ev kalmıyor oradan geri dönüldüğünde

Kalabalık ilkeldir
Vicdanını yara sanır insan
Kalabalık ilkel, yalnızlığı yara gibi sar göğsüme
Kaybolurum bu ışıkta ben
Bi siyah mendil ilikle soluma
Kalabalık ışık hüzmesi gibi
Bi siyah mendil ilikle giderken tam göğsüme
Zihnimin içinde misafir gibiyim, israf oluyo hayallerim
Ama beni ben yapan her şeyden uzaklaştım
Kalabalık adamdan sayar beni
Yara bere içinde yürüdüm onca yolu, yoruldum
Kan ter içinde vardım
Yinede gelişimin emeli soruldu
Herkes her şeyden eksik biraz
Sen de bende yer edemedin zaten
Renkler hepten gereksizleşirse, dertler elzem gelirmiş
Yolun sonunda olmaktan korkmadım ki hiç
Zaten yolun sonu tüm kayboluşları tek tek ezberlemekmiş
Uyan
Pencereni aç
Derin bi nefes al
Bi nefes kurtuluşa bi çözüm olabilir elbet
Canını sıkmamakta öyle
Sıkma canını
Belki de o pencereden atlamakta çare
Kırıldı hevesim bir yağmur sonrası ama yine de dimdik durdum
Bu şehir de saklanırken yoruldum doğrusu yeni bi kimlik buldum
Çalmadı telefon tam 3 defa
Kılı kırk yarardım konuşmasak
Keşke konuşmasam
Sessiz konuşmasam
Gece ölmeyecek gibi odamda doğdu
Tam 13 yıl oldu
Bana sormayacaklardı zaten
Sormadılar tam anlattıkları gibi oldu
Bir bavulla tren'de olanlar oldu
Velhasıl kimse duymadı sessizce konuştum
Artık bu duygularımın etrafında da dolanmaz oldum
Dağıldık en sağlam yerimizden
Üstelik bu mecazi değil
Cefası neyse de cezası bu değil
Aynada gördüklerim de
Bunu da geçtim
Şimdi ellerinle çığlıklar çizip
Sessiz konuşuyorsun sana nasıl tevazu edeyim
Sorumlulukların onurlu kıldıkları bi hayat yok
Günlüğümde
Yorulmuş kalbin gururlu kaldığı bi zaman yok
Öldüğünde
Biz en uzağı betimlerken o çok sevdiğimiz evimizi bile geçerdik
Ama maalesef bir ev kalmıyor oradan geri dönüldüğünde