Ozan Ercah - Paragraf ve Tütün 3 Lyrics

Ölümlere astığım sarı bir ceket vardı
Sepyalar bugünde güneşinle yandı
Farklı zamanlarda buluşursak kadın
Gözlerim misafirdi bedenine yinede usandın
Vefat eden bu ruhum bedeninde yeşerdi
Bir kız vardı yaşlansa da beni hep severdi
Veyahut beni benden ederdi
Velhasıl, onu benden çok severdi
Sustu duvarlar kafayı yedirtir yokluğun
Sonsuzluğu bedenimle sana soyundurdum
Bir ben mi kalırım herkes giderse
Bir sen mi gidersin herkes benle kalınca
Bu kent elem verir bana vuslattır duvarlar
Boheme bürünmüş gölgeni sırtından vurdular
Bir sen mi kalır yokluğundan arda
Ardı ardına hiç nefes bırakmaz zaman
Bu kentin endamında umutlar biriktirdik
Onca zaman geçti de düğümledim bu sevgiyi
Bir sigara yaktım yine bu caddeler bedenimle
Yitirmiştim nefesimi boşverdim geçmişi
Bu kentin endamında umutlar biriktirdik
Onca zaman geçti de düğümledim bu sevgiyi
Bir sigara yaktım yine bu caddeler bedenimle
Yitirmiştim nefesimi boşverdim geçmişi
Vardığın o kente yalnızlığımı da götür
Üstümde bir kırgınlık ölüm kadar uzaktın gördüm
Yandı gemiler, limanların üstü hep örtü
Varacağımı bile bile o yoldan döndüm
Bir kahvenin hatırı kalır boğazımda
Bir balkon var, penceremden baktığım
Yalnızlığıma aşık bir kiremit var çatlak
Dört duvar arasında yellenir bütün dumanlarım
Şiirlerimin temasıdır hep paragraf ve tütün
Pes ettik en başından hayata, yinede tutun
Ciğerlerim nüfus ettikçe tütünleri, kördüm
Ölüm kadar yakındın, gözlerim kördüğüm
Yazdıkça kudurtur en derinde bu sefalet
Limanlara vurulmuşcasına hep kalbim metanet
İnsiyatif kalmadı, nefsim hep barikat
Zati ben vardım gözlerinde, ben olmayan aslında
Bu kentin endamında umutlar biriktirdik
Onca zaman geçti de düğümledim bu sevgiyi
Bir sigara yaktım yine bu caddeler bedenimle
Yitirmiştim nefesimi boşverdim geçmişi
Bu kentin endamında umutlar biriktirdik
Onca zaman geçti de düğümledim bu sevgiyi
Bir sigara yaktım yine bu caddeler bedenimle
Yitirmiştim nefesimi boşverdim geçmişi

Ölümlere astığım sarı bir ceket vardı
Sepyalar bugünde güneşinle yandı
Farklı zamanlarda buluşursak kadın
Gözlerim misafirdi bedenine yinede usandın
Vefat eden bu ruhum bedeninde yeşerdi
Bir kız vardı yaşlansa da beni hep severdi
Veyahut beni benden ederdi
Velhasıl, onu benden çok severdi
Sustu duvarlar kafayı yedirtir yokluğun
Sonsuzluğu bedenimle sana soyundurdum
Bir ben mi kalırım herkes giderse
Bir sen mi gidersin herkes benle kalınca
Bu kent elem verir bana vuslattır duvarlar
Boheme bürünmüş gölgeni sırtından vurdular
Bir sen mi kalır yokluğundan arda
Ardı ardına hiç nefes bırakmaz zaman
Bu kentin endamında umutlar biriktirdik
Onca zaman geçti de düğümledim bu sevgiyi
Bir sigara yaktım yine bu caddeler bedenimle
Yitirmiştim nefesimi boşverdim geçmişi
Bu kentin endamında umutlar biriktirdik
Onca zaman geçti de düğümledim bu sevgiyi
Bir sigara yaktım yine bu caddeler bedenimle
Yitirmiştim nefesimi boşverdim geçmişi
Vardığın o kente yalnızlığımı da götür
Üstümde bir kırgınlık ölüm kadar uzaktın gördüm
Yandı gemiler, limanların üstü hep örtü
Varacağımı bile bile o yoldan döndüm
Bir kahvenin hatırı kalır boğazımda
Bir balkon var, penceremden baktığım
Yalnızlığıma aşık bir kiremit var çatlak
Dört duvar arasında yellenir bütün dumanlarım
Şiirlerimin temasıdır hep paragraf ve tütün
Pes ettik en başından hayata, yinede tutun
Ciğerlerim nüfus ettikçe tütünleri, kördüm
Ölüm kadar yakındın, gözlerim kördüğüm
Yazdıkça kudurtur en derinde bu sefalet
Limanlara vurulmuşcasına hep kalbim metanet
İnsiyatif kalmadı, nefsim hep barikat
Zati ben vardım gözlerinde, ben olmayan aslında
Bu kentin endamında umutlar biriktirdik
Onca zaman geçti de düğümledim bu sevgiyi
Bir sigara yaktım yine bu caddeler bedenimle
Yitirmiştim nefesimi boşverdim geçmişi
Bu kentin endamında umutlar biriktirdik
Onca zaman geçti de düğümledim bu sevgiyi
Bir sigara yaktım yine bu caddeler bedenimle
Yitirmiştim nefesimi boşverdim geçmişi