Ozan Ercah, Burhan Eren - Sen ve Uçurumlar Lyrics

Sen, uçurumdan düşerken tutamam benim kanatlarım yok
Sen, yapraklar dökerken açamam benim güneşim yok
Sen, sözleri yalanken güvenemem sana inancım yok
Sen, gözleri gülerken ağlayamam benim yağmurum yok
Sen, uçurumdan düşerken tutamam benim kanatlarım yok
Sen, yapraklar dökerken açamam benim güneşim yok
Sen, sözleri yalanken güvenemem sana inancım yok
Sen, gözleri gülerken ağlayamam benim yağmurum yok
Dili olsa konuşur mu? Duvarımdaki çatlaklar
Bazen hiç uğruna atlar ruhum uçurumdan
İntikal ederken ruhum her bakışta, sen yoksun
İntikam, senden aslı var olan ama sen yoktun
Morga hapsedilmiş firarlar
Kaçmak istesem geçerdim dudaklarından
Sen, bulut ol bense doğan bir can topraktan
Umutsa meze olur masama tek bir yudumda
Kulaklarımda yankılanır bu gülüşlerin
Ciğerlerimde kan biriktir, hasretin
Bazen karanlık odamda yankılanır sesin
Zaten sen giderken yanmıştı bu şehir
Beklesem, yine çiçek açar mı o bankta
Parmak uçlarımda ölüm gibi yazdığım her satırda
Sen ve uçurumlarda bekle güneşi doğmadan
Sen ve kuruyan bu dallarıma yağmur olsan, sen
Sen, uçurumdan düşerken tutamam benim kanatlarım yok
Sen, yapraklar dökerken açamam benim güneşim yok
Sen, sözleri yalanken güvenemem sana inancım yok
Sen, gözleri gülerken ağlayamam benim yağmurum yok
Sen, uçurumdan düşerken tutamam benim kanatlarım yok
Sen, yapraklar dökerken açamam benim güneşim yok
Sen, sözleri yalanken güvenemem sana inancım yok
Sen, gözleri gülerken ağlayamam benim yağmurum yok
Benimle kalmalısın yollar alıp giderken
Peşinden koşmalıyız yıllar geçip giderken
Sesinde ince bir tını kalbinde yaşarken
Sensiz bir adam ölmüş mezarda tabutken
Toprak ol ve gel bana yağmur ol bulutlara
Geceye ay misali parla, kırdıklarını topla
En sevdiğim bu fırtına, hep sevdiğim kadınlardan
Yalnız kalan adamlara
Bir damla suyla boğulur kalbim
Bir dörtlük şiir misali çaresiz tükenmiş bir şair
Dudaklarımda sayıklarken eşsiz manzaranı
Gökyüzünde hüzünden ağlayan melekler vardı
Sen gittiğinde parlayan tüm yıldızlar kaydı
Sen gittiğinde yaşanan her şey ölümle tanıştı
Sen, uçurumdan düşerken tutamam benim kanatlarım yok
Sen, yapraklar dökerken açamam benim güneşim yok
Sen, sözleri yalanken güvenemem sana inancım yok
Sen, gözleri gülerken ağlayamam benim yağmurum yok
Sen, uçurumdan düşerken tutamam benim kanatlarım yok
Sen, yapraklar dökerken açamam benim güneşim yok
Sen, sözleri yalanken güvenemem sana inancım yok
Sen, gözleri gülerken ağlayamam benim yağmurum yok

Sen, uçurumdan düşerken tutamam benim kanatlarım yok
Sen, yapraklar dökerken açamam benim güneşim yok
Sen, sözleri yalanken güvenemem sana inancım yok
Sen, gözleri gülerken ağlayamam benim yağmurum yok
Sen, uçurumdan düşerken tutamam benim kanatlarım yok
Sen, yapraklar dökerken açamam benim güneşim yok
Sen, sözleri yalanken güvenemem sana inancım yok
Sen, gözleri gülerken ağlayamam benim yağmurum yok
Dili olsa konuşur mu? Duvarımdaki çatlaklar
Bazen hiç uğruna atlar ruhum uçurumdan
İntikal ederken ruhum her bakışta, sen yoksun
İntikam, senden aslı var olan ama sen yoktun
Morga hapsedilmiş firarlar
Kaçmak istesem geçerdim dudaklarından
Sen, bulut ol bense doğan bir can topraktan
Umutsa meze olur masama tek bir yudumda
Kulaklarımda yankılanır bu gülüşlerin
Ciğerlerimde kan biriktir, hasretin
Bazen karanlık odamda yankılanır sesin
Zaten sen giderken yanmıştı bu şehir
Beklesem, yine çiçek açar mı o bankta
Parmak uçlarımda ölüm gibi yazdığım her satırda
Sen ve uçurumlarda bekle güneşi doğmadan
Sen ve kuruyan bu dallarıma yağmur olsan, sen
Sen, uçurumdan düşerken tutamam benim kanatlarım yok
Sen, yapraklar dökerken açamam benim güneşim yok
Sen, sözleri yalanken güvenemem sana inancım yok
Sen, gözleri gülerken ağlayamam benim yağmurum yok
Sen, uçurumdan düşerken tutamam benim kanatlarım yok
Sen, yapraklar dökerken açamam benim güneşim yok
Sen, sözleri yalanken güvenemem sana inancım yok
Sen, gözleri gülerken ağlayamam benim yağmurum yok
Benimle kalmalısın yollar alıp giderken
Peşinden koşmalıyız yıllar geçip giderken
Sesinde ince bir tını kalbinde yaşarken
Sensiz bir adam ölmüş mezarda tabutken
Toprak ol ve gel bana yağmur ol bulutlara
Geceye ay misali parla, kırdıklarını topla
En sevdiğim bu fırtına, hep sevdiğim kadınlardan
Yalnız kalan adamlara
Bir damla suyla boğulur kalbim
Bir dörtlük şiir misali çaresiz tükenmiş bir şair
Dudaklarımda sayıklarken eşsiz manzaranı
Gökyüzünde hüzünden ağlayan melekler vardı
Sen gittiğinde parlayan tüm yıldızlar kaydı
Sen gittiğinde yaşanan her şey ölümle tanıştı
Sen, uçurumdan düşerken tutamam benim kanatlarım yok
Sen, yapraklar dökerken açamam benim güneşim yok
Sen, sözleri yalanken güvenemem sana inancım yok
Sen, gözleri gülerken ağlayamam benim yağmurum yok
Sen, uçurumdan düşerken tutamam benim kanatlarım yok
Sen, yapraklar dökerken açamam benim güneşim yok
Sen, sözleri yalanken güvenemem sana inancım yok
Sen, gözleri gülerken ağlayamam benim yağmurum yok