Onurcan Dönmez - Bilinmeze Doğru Lyrics

Kendimden uzaklaştım iyice tuhaf bi tip olup çıktım
Görende sanıyor sorumsuz
İçimde hiç bilmediğim sıkıntılar ve yolum puslu
Daha başındayken bir kaç adıma yorulmuştum
Adına şarkılar yazdığım kadından da soğumuştum
Ben ona mutluluklar verirken o sıkıntılar doğurmuştu hep
Her zaman ki gibi yanımda baki kalan rap
Sakin dakikalar bitti artık her dakika cinnet
Geçirdiğim travmalar rahat vermez bi an kadar
Aklım bi İstanbul bi Ankara
Savaşım amaçsızdı zafer görmemiştim bi gün olsun
Gözüm bi an gri ağlayan bi gökyüzü bi ankara
Beni hiç anlamadı dinleyenler kulak verip geçti
Beklediğim duraklarım ıssız ve kurak yerim
Hiç bi umudumda kalmadı güneş görüp yeşermeye
Avunuyorum neşem bi gün gelir bugünler de geçer diye
Umutlarım boğulup karanlığa doğru
İtti hayat beni iyice bilinmeze doğru
İçim neşe doldu derken gerçekler doğdu
Uykularım yok oldu acı çeker oldum
Umutlarım boğulup karanlığa doğru
İtti hayat beni iyice bilinmeze doğru
İçim neşe doldu derken gerçekler doğdu
Uykularım yok oldu acı çeker oldum
Doğduğum memleketin plakasın yaşım
Yaşıyorum İstanbul'un sokakları karanlık bi yakasında
Gençliğim geçti acı veren bi aşkın fiyakasında
Çok şey kaybederken kazandım kıyak hasımlar
Her gün yeni bi sıkıntıyla uyandırıyor güne
Günümü gün etmeden kafamı bulandırıyor düne
Hayat bi hedefin olsada dolandırıyor yine
Cebinde paran yoksa ele karşı utandırıyor birde
Hiç olmaması gereken olaylarla
Yaşamam zordu dışardan bakıpta kolay sanma
Kendime bile oyunlar oynamışım istemeden
Mutlu gözüksemde bi dirhem mutluluk yok aslında
Defalarca basıp geçtim gururumun üstünden
En sevdiklerimdi bu ruhumu hissiz eden
Ağlıyordum her gece yorgan altı gizlice ben
Özgürlüğü izliyordum tutsak olup pencereden
Yalnızlık denen bu hücre karanlık ve pis kokuyor
İçim yanıp tutuştukça dör duvardan is doluyor
Sanki düze çıkıp huzura varmanında hiç yolu yok
Neden hep mutluluğum gün geçmeden piç oluyor
Gülüşlerim vardı mutluluk saçan
Şimdi ağlayıp hüzünlenmeye tutkunum paşam
Şarkılarım anlattı benim sustuğum kadar
Hayallerimi bedavaya sattım ben mutluluk kaça?
Umutlarım boğulup karanlığa doğru
İtti hayat beni iyice bilinmeze doğru
İçim neşe doldu derken gerçekler doğdu
Uykularım yok oldu acı çeker oldum
Umutlarım boğulup karanlığa doğru
İtti hayat beni iyice bilinmeze doğru
İçim neşe doldu derken gerçekler doğdu
Uykularım yok oldu acı çeker oldum

Kendimden uzaklaştım iyice tuhaf bi tip olup çıktım
Görende sanıyor sorumsuz
İçimde hiç bilmediğim sıkıntılar ve yolum puslu
Daha başındayken bir kaç adıma yorulmuştum
Adına şarkılar yazdığım kadından da soğumuştum
Ben ona mutluluklar verirken o sıkıntılar doğurmuştu hep
Her zaman ki gibi yanımda baki kalan rap
Sakin dakikalar bitti artık her dakika cinnet
Geçirdiğim travmalar rahat vermez bi an kadar
Aklım bi İstanbul bi Ankara
Savaşım amaçsızdı zafer görmemiştim bi gün olsun
Gözüm bi an gri ağlayan bi gökyüzü bi ankara
Beni hiç anlamadı dinleyenler kulak verip geçti
Beklediğim duraklarım ıssız ve kurak yerim
Hiç bi umudumda kalmadı güneş görüp yeşermeye
Avunuyorum neşem bi gün gelir bugünler de geçer diye
Umutlarım boğulup karanlığa doğru
İtti hayat beni iyice bilinmeze doğru
İçim neşe doldu derken gerçekler doğdu
Uykularım yok oldu acı çeker oldum
Umutlarım boğulup karanlığa doğru
İtti hayat beni iyice bilinmeze doğru
İçim neşe doldu derken gerçekler doğdu
Uykularım yok oldu acı çeker oldum
Doğduğum memleketin plakasın yaşım
Yaşıyorum İstanbul'un sokakları karanlık bi yakasında
Gençliğim geçti acı veren bi aşkın fiyakasında
Çok şey kaybederken kazandım kıyak hasımlar
Her gün yeni bi sıkıntıyla uyandırıyor güne
Günümü gün etmeden kafamı bulandırıyor düne
Hayat bi hedefin olsada dolandırıyor yine
Cebinde paran yoksa ele karşı utandırıyor birde
Hiç olmaması gereken olaylarla
Yaşamam zordu dışardan bakıpta kolay sanma
Kendime bile oyunlar oynamışım istemeden
Mutlu gözüksemde bi dirhem mutluluk yok aslında
Defalarca basıp geçtim gururumun üstünden
En sevdiklerimdi bu ruhumu hissiz eden
Ağlıyordum her gece yorgan altı gizlice ben
Özgürlüğü izliyordum tutsak olup pencereden
Yalnızlık denen bu hücre karanlık ve pis kokuyor
İçim yanıp tutuştukça dör duvardan is doluyor
Sanki düze çıkıp huzura varmanında hiç yolu yok
Neden hep mutluluğum gün geçmeden piç oluyor
Gülüşlerim vardı mutluluk saçan
Şimdi ağlayıp hüzünlenmeye tutkunum paşam
Şarkılarım anlattı benim sustuğum kadar
Hayallerimi bedavaya sattım ben mutluluk kaça?
Umutlarım boğulup karanlığa doğru
İtti hayat beni iyice bilinmeze doğru
İçim neşe doldu derken gerçekler doğdu
Uykularım yok oldu acı çeker oldum
Umutlarım boğulup karanlığa doğru
İtti hayat beni iyice bilinmeze doğru
İçim neşe doldu derken gerçekler doğdu
Uykularım yok oldu acı çeker oldum