Gordioss, Jammah, Armando - Gırtlaksızlar Korosu Lyrics

Kalabalıktan iğrendim, yalnızlığı yara gibi sar göğsüme
Kopacağı yerden incelsin bu kez ben her cenkte kan gördüm hep
Kelimelerimin arasına hendekler ördüm, herkesten önce öldün
Gördüm defterin şakaklarında cesetleri ama kılıcım değmez yar boynuna
Beni ben yapan şeyler artık sırtım kadar uzaklar
Gecenin bi yarısı olmazsa olmazım ıslık çalan duraklar
Otur iki dakka iki dal sigaranın hatrı var, somurtma
Tenime nüfuza meyilliysen şayet bana hırsım kadar bulaşsan yeter
Ulaşmam gerek bi gerçeklik gördüm gözüm kapalı
Bu yol çok dikenli ve çok karanlık, gül bahçelerini yolumdan alın
Sonu belli değil ama bi yağmurda ıslanmışsan son odur
Sırtlandım yine yolumu, yine kulağımda gırtlaksızlar korosu
Dün gibi öl, dur, yaraların içinde en dibe bak
Kült gibi töz, gel, parmaklarımın arasında it gibi gez
Kaybetmek pahasına gideni gören geri döndürsün
Daha da adını almam ağzıma yeni söndürdüm
Henüz ölmemişken bi güç bela
Yeniden sarıldım uçuruma
Ve salıncağım artık eskisi gibi sağlam değil değmez uçlara
Tamam göğsüne saplanmış bi kurşundan bahsetme artık
Nedeni basit Çünkü ben ıhtizan etmeyen namluları hiçbir zaman da suçlamam
Ve kendimi nasıl da saklıycam
Herkes gibi aynaya bakmıycam
En ücra köşelerin dilini iyi bilirim
Bi siyah beni anlayacak
Karanfil kokan cigaramda bir fırtlık ölüm payı var
Evet ama onu ben bi yeminle bağlayıp
Ahmed Arif'e saklıycam
Hayatında takım elbise giymemiş insanların saygınlığından bahsetmek istiyorum
Dur bi dinle ne kadar ciddiye alırsan
Sitemlerim de buna dahilken
300 km kaç kaybedilmişlik eder söyle bana yolların anlamı kalırsa
Gözüm karardı bi an hissediyorum sanırım defterim dürüldü
Tüm güzel melodileri boğdum şimdi onlar sadece gürültü
Bir ışık odamın kapısından görüldü sadece soruyorum umut etmek nasıl bir şey
Beni ölümle tehdit etmen kadar gülünç mü
Şuan bi ceketin içinde omuzlarımdan ayaklarıma kadar ölüyorum
Üstelik hareket etmekte buna dahil
Karanlık odalarda
Görmemeyi diliyorum
Güleç sofralardan katranlar dolduruyorum yan cebime
Gelişigüzel ustaca
Şimdi kapalı kapıların ardında açık açık ağlıyorsun
Bunu elimle bulamayacağım yerlerimde hissediyorum
Azrail'e güldüğümden beri sırtımdan vuracağı günü bekliyorum
Bana bi derman bahşet tanrım ayaklar altında kaldım
Yazdın, yazdıkça daha dibe battım artık
Sabrım kalmadı taştım
Dokunma kalsın bırak öylece dursun acım herkes yolunda gitsin
Bir hikayenin sonu da mutsuz bitsin yazdıklarımı çoktan sildim
Bi çıkış yolu yok kabullen aylak, yanımda kalma, yüzünde gülsün
Sakladığın şiirleri unutma asla cebinde kalsın seninle kalsın
Gidiyorum bu, kurtul artık dert mahallene kuytu kalsın
Mazi yakama kırmızı güller taksın varsın olsun yüzüm puslu kalsın
Huzuru tanıyorum gıyabında biliyorum çok uzakta diyarımdan
Ne kadar yakınsam o kadar uzar yolu hatta sonsuzun civarında
Bulanıklaşan yolumun hizasında bide solumda ki sancılarla
Bir kez güldün yüz kez öldüm hala ayaktayım dört yanımda sargılarla
Kusuru yüzüstü bıraktım ben çünkü fazlasıyla sınandım erken
Sen canını bıraktın viranelerde vazgeçtim defterlerden
Şimdi gel de izle beni karanlık gökyüzümden
Şimdi gel de topla beni unutup döktüğün o yerlerden

Kalabalıktan iğrendim, yalnızlığı yara gibi sar göğsüme
Kopacağı yerden incelsin bu kez ben her cenkte kan gördüm hep
Kelimelerimin arasına hendekler ördüm, herkesten önce öldün
Gördüm defterin şakaklarında cesetleri ama kılıcım değmez yar boynuna
Beni ben yapan şeyler artık sırtım kadar uzaklar
Gecenin bi yarısı olmazsa olmazım ıslık çalan duraklar
Otur iki dakka iki dal sigaranın hatrı var, somurtma
Tenime nüfuza meyilliysen şayet bana hırsım kadar bulaşsan yeter
Ulaşmam gerek bi gerçeklik gördüm gözüm kapalı
Bu yol çok dikenli ve çok karanlık, gül bahçelerini yolumdan alın
Sonu belli değil ama bi yağmurda ıslanmışsan son odur
Sırtlandım yine yolumu, yine kulağımda gırtlaksızlar korosu
Dün gibi öl, dur, yaraların içinde en dibe bak
Kült gibi töz, gel, parmaklarımın arasında it gibi gez
Kaybetmek pahasına gideni gören geri döndürsün
Daha da adını almam ağzıma yeni söndürdüm
Henüz ölmemişken bi güç bela
Yeniden sarıldım uçuruma
Ve salıncağım artık eskisi gibi sağlam değil değmez uçlara
Tamam göğsüne saplanmış bi kurşundan bahsetme artık
Nedeni basit Çünkü ben ıhtizan etmeyen namluları hiçbir zaman da suçlamam
Ve kendimi nasıl da saklıycam
Herkes gibi aynaya bakmıycam
En ücra köşelerin dilini iyi bilirim
Bi siyah beni anlayacak
Karanfil kokan cigaramda bir fırtlık ölüm payı var
Evet ama onu ben bi yeminle bağlayıp
Ahmed Arif'e saklıycam
Hayatında takım elbise giymemiş insanların saygınlığından bahsetmek istiyorum
Dur bi dinle ne kadar ciddiye alırsan
Sitemlerim de buna dahilken
300 km kaç kaybedilmişlik eder söyle bana yolların anlamı kalırsa
Gözüm karardı bi an hissediyorum sanırım defterim dürüldü
Tüm güzel melodileri boğdum şimdi onlar sadece gürültü
Bir ışık odamın kapısından görüldü sadece soruyorum umut etmek nasıl bir şey
Beni ölümle tehdit etmen kadar gülünç mü
Şuan bi ceketin içinde omuzlarımdan ayaklarıma kadar ölüyorum
Üstelik hareket etmekte buna dahil
Karanlık odalarda
Görmemeyi diliyorum
Güleç sofralardan katranlar dolduruyorum yan cebime
Gelişigüzel ustaca
Şimdi kapalı kapıların ardında açık açık ağlıyorsun
Bunu elimle bulamayacağım yerlerimde hissediyorum
Azrail'e güldüğümden beri sırtımdan vuracağı günü bekliyorum
Bana bi derman bahşet tanrım ayaklar altında kaldım
Yazdın, yazdıkça daha dibe battım artık
Sabrım kalmadı taştım
Dokunma kalsın bırak öylece dursun acım herkes yolunda gitsin
Bir hikayenin sonu da mutsuz bitsin yazdıklarımı çoktan sildim
Bi çıkış yolu yok kabullen aylak, yanımda kalma, yüzünde gülsün
Sakladığın şiirleri unutma asla cebinde kalsın seninle kalsın
Gidiyorum bu, kurtul artık dert mahallene kuytu kalsın
Mazi yakama kırmızı güller taksın varsın olsun yüzüm puslu kalsın
Huzuru tanıyorum gıyabında biliyorum çok uzakta diyarımdan
Ne kadar yakınsam o kadar uzar yolu hatta sonsuzun civarında
Bulanıklaşan yolumun hizasında bide solumda ki sancılarla
Bir kez güldün yüz kez öldüm hala ayaktayım dört yanımda sargılarla
Kusuru yüzüstü bıraktım ben çünkü fazlasıyla sınandım erken
Sen canını bıraktın viranelerde vazgeçtim defterlerden
Şimdi gel de izle beni karanlık gökyüzümden
Şimdi gel de topla beni unutup döktüğün o yerlerden